Albino - jest to koń używany do przejażdżki wierzchem, jego maść jest kolorytu bielutkiego, lub też o odcieniu żółtawym, ma ok. 152 cm w kłębie. Albino to rzadkie, przez co niezmiernie kosztowne konie. Typowym jest dla nich szczególnie łagodny wizerunek i prawdopodobnie w związku z takich dwóch przymiotów swoistych mogą być użytkowane do gali dworskich. Współcześnie Albino są nadzwyczajnie z rzadka hodowane. Koń pełnej krwi angielskiej - potocznie nazywany jest anglikiem lub też foltblutem. Koń ten osiąga 150 - 170 cm wzrostu mierzonych w kłębie, o maści kasztanowej, karej oraz dodatkowo gniadej. Charakterystyczne dla takiej rasy jest skośnie położona łopatka, jaka pozwala szybszy bieg i lekkość ruchu. Rasa ta jest czasem wykorzystywana do uszlachetniania wtórych ras koni. Wszechstronność tychże koni jest prawdopodobnie tych wyżej wymienionych domeną i fundamentem renomy wśród entuzjastów koni. Koń wielkopolski - klacze takiej warianty koni osiągają wielkości w granicy 158 - 165 cm w kłębie, a ogiery 170 - 176 cm. Są to konie użytkowane do jeździectwa wierzchowego, sportowego a także do rekreacji. Możemy się spotkać z umaszczeniem kasztanowym (najczęściej występującym), gniadym, szarym oraz dodatkowo karym. Zweibrucker - koń ten dorasta do ok. 160 - 170 cm w kłębie, czyli mamy sposobność go uważać za statystycznie wysokiego. Rasa ta istnieje we wszystkich maściach podstawowych. W 1755 roku w miejscowości Zweiterbrucker założono stadninę. Hodowano tam konie z orientalnych ogierów i angielskich klaczy. W porze napoleońskim, w trakcie wielu wojen stadnina ucierpiała monstrualne straty. Konie uprowadzano i używano do różnorodnych celów. Okazały się one nieszczególnie wytrzymałe oraz dodatkowo mało odporne na trudne warunki. Z innej natomiast strony dzięki wywożeniu tych wyżej wymienionych w najróżniejsze strony naszej planety, poznano je w jeszcze w Prusach oraz dodatkowo Austrii. W tym momencie konie te wykorzystywane mogą być do rekreacji oraz dodatkowo ruchu, a hodowlę cały czas ulepsza się innymi rasami.Wróć